خطر و سازگاری در یک شهر خوشه سرطان (طبیعت، جامعه و فرهنگ)

در جوامع خوشه بیماری در سراسر کشور، آلودگی محیطی ناشی از صنایع محلی اغلب به عنوان منبع بیماری مشکوک است. اما اقدامات مدنی به طور مشهور به دلیل واکنش کند سازمان‌های دولتی برای بررسی علت بیماری و پیچیدگی‌های ارزیابی خطر مختل شده است.

لورا هارت در کتاب ریسک و سازگاری در یک شهر خوشه‌ای سرطان، بعد دیگری از انفعال جامعه را مورد بررسی قرار می‌دهد: نقش احساسات و رابطه آن با تجارب جامعه از تعلق اجتماعی و نابرابری. هارت با استفاده از یک جامعه خوشه سرطان در شمال غربی اوهایو به عنوان یک مطالعه موردی، رویکردی را برای خطراتی که با پیچیدگی‌های تعلق به جامعه، قطع ارتباط و اختلال در پی آلودگی مشکوک صنعتی دست و پنجه نرم می‌کند، پیش می‌برد. تحقیقات او به ترسی اشاره می‌کند که نه تنها ناشی از اضطراب اقتصادی، بلکه ناشی از ترس از دست دادن امنیت در جامعه است - نوعی غرور که نه تنها در مورد وضعیت، بلکه به ارتباط است. هارت اهمیت این شکل اجتماعی از ریسک - میل به تعلق و خطر تعلق نداشتن - را آشکار می کند و در نهایت استدلال می کند که این به نحوه قضاوت و واکنش مردم به مسائل بستگی دارد. در این زمینه که ضرورت حفاظت از خود مبهم است، خانواده‌های آسیب‌دیده با تطابق با سرطان به‌عنوان شیوه‌ای از زندگی، درگیری‌های روانی-اجتماعی و عملی را تجربه می‌کنند. هارت با در نظر گرفتن آینده ای که در آن بحث ها در مورد ریسک و علم به طور اجتناب ناپذیر افزایش خواهد یافت، امکاناتی را برای دموکراتیزه کردن مدیریت ریسک و نیاز به رویکردهای دگرگون کننده برای عدالت زیست محیطی در نظر می گیرد.